အိုဇုန္းလႊာပ်က္စီးျခင္း၊ ကမၻာ့ေရနံႏွင့္ေလာင္စာဆီရွားပါးမႈျပႆနာကို ကာကြယ္ရန္ ေလာင္စာမဲ့ လွ်ပ္စစ္နည္း ပညာသစ္ကို တီထြင္ ေအာင္ျမင္ ႏိုင္ခဲ့ၿပီ ျဖစ္ေၾကာင္း ယင္းနည္းပညာကုိ တီထြင္ခဲ့ေသာ ဦးစိုင္းသန္႕ဇင္ ကဇန္န၀ါရီလ ၂၅ရက္ေန႕တြင္ ေျပာသည္။
"ဒီနည္းပညာက ဘယ္သူမွ မတီထြင္ ႏိုင္ေသးပါဘူး။ ကြ်န္ေတာ္လည္း ႏွစ္ေပါင္း ၂၅ ႏွစ္ေက်ာ္ၾကာေအာင္ ေငြကုန္ခံ၊လူပင္ပန္းခံ၊မိသားစုကိုစြန္႕လႊတ္ၿပီးရွာေဖြတီထြင္ခဲ့တာပါ။ တစ္ကမၻာလုံးမွာရွိတဲ့ လူသားေတြရဲ႕ လွ်ပ္စစ္လုိအပ္ခ်က္ကုိ ျပည့္သြား႐ုံတင္မကဘဲ ပိုေတာင္ပိုပါ ေသးတယ္" ဟု ၎က ေျပာသည္။
ေလာင္စာမဲ့လွ်ပ္စစ္နည္းပညာသစ္ ဆုိသည္မွာ လွ်ပ္စစ္အနည္းငယ္မွ လွ်ပ္စစ္မ်ားစြာကို ခ်ဲ႕ထြင္ၿပီး ဘြိဳင္လာ၊ တာဘိုင္၊ ဂ်င္နေရတာႏွင့္တြဲဖက္ အသုံးျပဳကာ စြမ္းအားပမာဏ ႀကီးမားစြာ ထုတ္လုပ္ႏိုင္ေသာ
လွ်ပ္စစ္ထုတ္စက္ကို တီထြင္အသုံးျပဳျခင္း ျဖစ္သည္။အဆိုပါ နည္းစနစ္အတြက္ မည္သည့္ ေလာင္စာမွ အသုံးျပဳျခင္း မရွိေပ။
ဘြိဳင္လာကုိ ဆူေစၿပီး တာဘုိင္ႏွင့္ တြဲကာဂ်င္နေရတာတပ္လွ်င္ မီးစက္ ျဖစ္သည္။ထုိဂ်င္နေရတာကို ပန္ကာ တပ္လွ်င္ သေဘာၤ ျပန္ျဖစ္သြားသည္။ထုိ႕ေၾကာင့္ ထိုစနစ္ႏွင့္ ေလာင္စာမဲ့ သေဘာၤမ်ား သြားလာႏုိင္သည္။တစ္ခ်ိန္က အသုံးျပဳခဲ့ေသာ မီးသေဘာၤမ်ား အတုိင္း သြားလာ ႏုိင္သည္။ေလာင္စာမဲ့ ဆုိသည့္အတြက္ ထိုသေဘာၤတြင္ မည္သည့္ ေလာင္စာကိုမွ တင္စရာ မလိုေတာ့သည့္အတြက္ ၀န္အား သက္သာ သြားမည္။ ကုန္က်စရိတ္သက္သာၿပီး လုပ္ငန္းပိုမုိ အဆင္ေျပမည္ၿဖစ္သည္။ မီးရထားတြင္လည္း ေက်ာက္မီးေသြး စက္ေခါင္းကဲ့သုိ႕ဘြိဳင္လာစက္ေခါင္း အျဖစ္ျပန္တပ္ဆင္ အသုံးခ်ႏိုင္သည္။
"လွ်ပ္စစ္မီးထြက္ဖုိ႕ ေလာင္စာအေနနဲ႕ ဘာေလာင္စာဆီမွ မလုိပါဘူး။ ဓာတ္ဆီ၊ ဒီဇယ္၊ ေက်ာက္မီးေသြးနဲ႕ ဂက္စ္ေတြ အသုံးျပဳစရာ မလုိဘဲ ကြ်န္ေတာ္တီထြင္ထားတဲ့ နည္းပညာထဲကေနထြက္တာနဲ႕လွ်ပ္စစ္ေတြဟာ လိုခ်င္သေလာက္ ရႏိုင္ပါတယ္။ ဒီနည္းပညာကုိ
အခုထိေတာ့ နာမည္ မေပးရေသးဘူး။ ေလာေလာဆယ္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္က ေလာင္စာမဲ့လွ်ပ္စစ္စြမ္းအင္နည္းပညာလို႕ ေပးထား ပါတယ္" ဟု ဦးစိုင္းသန္႔ဇင္က ဆိုသည္။
ဦးစိုင္းသန္႕ဇင္သည္ ယင္းနည္း ပညာကုိ၎၏ဆရာျဖစ္သူဦးေက်ာ္၀င္း ထံမွ အေမြဆက္ခံခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။
ဦးေက်ာ္၀င္းသည္ လြန္ခဲ့ သည့္ ႏွစ္၃၀ ေက်ာ္ခ်ိန္ကတည္းက အဆိုပါနည္း ပညာကို စမ္းသပ္တီထြင္ခဲ့ကာ လိုအပ္သည့္ အခ်က္ လက္မ်ားကို ျပန္လည္ ျဖည့္ဆည္းေနခ်ိန္ ၂၀၀၁ခုႏွစ္တြင္ ကြယ္လြန္ခဲ့သည္။
"ဆရာန႕ဲကြ်န္ေတာ္ စလက္တြဲတုန္းက ၁၉၉၃ခုႏွစ္ကပါ။အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ဆရာမွာ တပည့္မရွိေသးပါဘူး။ ဆရာ အဲဒီစက္ကုိ တီထြင္ ေနတုန္းပဲ။ ကြ်န္ေတာ့္ကိုလည္း သုံးႏွစ္ေလာက္ေလ့လာၿပီးမွ ဆရာက သူ႕အနားကပ္ ခြင့္ေပးတာ။ အဲဒီအခ်ိန္ထိ ကြ်န္ေတာ္ဟာဆရာ့ဆီက နည္းပညာေတြကို အကုန္မရခဲ့ေသးပါဘူး။ ဆရာ့နည္း ပညာကုိလည္းကြ်န္ေတာ္လုပ္စားဖုိ႕ စိတ္မ၀င္စားခဲ့ဘူး။ ဆရာ့ ပညာကုိလည္းကြ်န္ေတာ္လုိက္မမီပါဘူး။ ဆရာဆုံးေတာ့ ဆရာ့ပညာကုိ အေမြဆက္ခံမယ့္လူမရွိတာနဲ႕ ကြ်န္ေတာ္အရဲစြန္႕ၿပီး လုပ္ခဲ့ တာ။ကြ်န္ေတာ္ ထင္မထားေပမဲ့ေအာင္ျမင္ေအာင္ လုပ္ႏုိင္ခဲ့ပါတယ္" ဟု ဦးစိုင္းသန္႔ဇင္က ေျပာသည္။
"ကြ်န္ေတာ္ ဆရာ့ဆီမွာ လုပ္ကတည္းက ဆရာက နည္းပညာေတြ ေျပာျပတယ္။ ကြ်န္ေတာ္က တပ္ဆင္ေပးရတယ္။ ေနာက္ပုိင္း ဒီနည္းစနစ္ရဲ႕ လုပ္နည္းလုပ္ဟန္ေတြကိုကြ်န္ေတာ္ အကုန္သိ နားလည္တယ္။ ၀ွက္ဖဲေတြကိုလည္း သိလာတယ္။ ဆရာမရွိေတာ့ေပမယ့္လည္း ေနာက္ပုိင္းကုိယ့္ဘာသာ ကိုယ္ဆင္လိုက္တာ ေလးလုံးေျမွာက္မွာမီးထြက္တယ္။ အဲ ၁၉၉၉ခုႏွစ္ကေတာ့ လွ်ပ္စစ္ မီးထြက္တယ္။ ဒါေပမဲ့ အသုံးျပဳတဲ့ပစၥည္းေတြက သူ႕ဟာနဲ႕ သူမဟုတ္ေတာ့ မီးထြက္မမွန္ဘူး။ ဒါကိုနည္းပညာတစ္ခုနဲ႕ထပ္ၿပီး စမ္းသပ္တာရယ္ ေငြမရွိတာေတြေၾကာင့္ ပုိၾကာသြားတာပါ" ဟု ရွင္းျပသည္။
"ဓနအင္အားျပည့္စုံတဲ့လူကသာ မတည္ရင္းႏွီးေငြ ထည့္မယ္ဆုိရင္ ဒီ ေလာင္စာမဲ့လွ်ပ္စစ္နည္းပညာသစ္ကုိ အေျခခံၿပီး ေနာက္ထပ္ နည္းပညာမ်ား ထပ္မံေပၚထြန္းလာဦးမွာပါ" ဟု ၎ ကေျပာေသးသည္။ဦးစိုင္းသန္႕ဇင္သည္ က်ိဳင္းတုံ ဇာတိ ျဖစ္ၿပီး အသက္၅၃ႏွစ္ရွိၿပီ ျဖစ္သည္။ ငယ္စဥ္ကတည္းက စက္မႈနည္းပညာ ကို စိတ္၀င္စားၿပီး ကားမ်ား၏စက္ပိုင္း ဆိုင္ရာကို တာ၀န္ယူျပဳျပင္ခဲ့ရသည္။ကိုယ္ပိုင္ဂ်စ္ကားမ်ားမွ ဂ်စ္ဘီလူးအထိ တီထြင္ထုတ္လုပ္ႏိုင္ခဲ့သည္။
ယခင္က ေက်ာက္တြင္း ၄၅တြင္းႏွင့္ စိုက္ခင္း ဧက၂၀၀ေက်ာ္ကို ပိုင္ဆိုင္ထားေသာ ကုမၸဏီ ပိုင္ရွင္တစ္ဦး ျဖစ္သည္။အဆိုပါပိုင္ဆိုင္မႈမ်ားကုိ အဆုံးရႈံးခံကာ ဤနည္းပညာကို ဇြဲ၊ လုံ႕လ၊ တို႔ျဖင့္ အနစ္နာခံ တီထြင္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ကမၻာေပၚတြင္ အဓိကအားျဖင့္ လွ်ပ္စစ္ဓါတ္အား ထုတ္လုပ္ေသာ နည္းပညာ(၅)မ်ိဳးရွိသည့္အနက္ ယခု လက္ရွိတြင္ ႏိုင္ငံေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားအသုံးျပဳေနေသာ ေရဖိအားသုံး တာဘိုင္စက္မ်ားျဖင့္ လွ်ပ္စစ္ဓာတ္အားထုတ္လုပ္ျခင္းသည္ေရရွည္တြင္ကုန္က် စရိတ္ သက္သာ ထိေရာက္ ေသာ္လည္းစတင္တည္ေဆာက္ခ်ိန္တြင္ တည္ ေဆာက္စရိတ္ အလြန္ႀကီးမားသည္။
ေလာင္စာအတြက္ အခက္ခဲမရွိ ေသာ္လည္း ေရရင္းျမစ္ေပါၾကြယ္၀သည့္ သဘာ၀ျမစ္၊ေခ်ာင္း၊ ေရတံခြန္ မ်ားရွိေနရမည့္အျပင္ ေရအားလွ်ပ္စစ္ထုတ္လုပ္ႏိုင္မည့္ ေရေျမသဘာ၀ ပထ၀ီအေနထား ကန္႔သတ္ခ်က္မ်ား၊ေရအားလွ်ပ္စစ္ထုတ္လုပ္မည့္ ေနရာႏွင့္ မိုင္ေပါင္းမ်ားစြာ ကြာေ၀းမႈေၾကာင့္တည္ေဆာက္ထားသည့္ ေနရာႏွင့္ အနီး၀န္းက်င္ ၿမိဳ႕မ်ားသာပိုမိုသုံးစြဲႏိုင္သည္။
အခ်ိဳ႕ၿမိဳ႕မ်ားကို လွ်ပ္စစ္ေပးရာတြင္ မိုင္ေပါင္းမ်ားစြာ ေ၀းကြာမႈေၾကာင့္တည္ေဆာက္စရိတ္ႀကီးမားကာ လုိသေလာက္ မရႏုိင္ေပ။
ေလာင္စာမဲ့လွ်ပ္စစ္ထုတ္လုပ္ျခင္းသည္ သဘာ၀ေဘးဆုိးမ်ား၊ သဘာ၀ ပတ္၀န္းက်င္ ေလထုညစ္ညမ္းမႈႏွင့္ ဆူညံမႈတုိ႔ေဘးမွ ကင္းေ၀းသည္။ယခုေလာင္စာမဲ့လွ်ပ္စစ္မွာ အဆုိပါ နည္းစနစ္မ်ားထက္ ေငြကုန္ေၾကးက် သက္သာကာ မည္သည့္အားနည္းခ်က္ မွ်မရိွေပ။ ေပ ၁၀၀ ထ ၅၀ ရွိသည့္ ေနရာတြင္လွ်ပ္စစ္ထုတ္ကာ တစ္ၿမိဳ႕လုံးကို ၂၄နာရီ ပတ္လုံး မီးအလင္းေပးႏိုင္သည္။
၁မဂၢါ၀ပ္တြင္၀ပ္တစ္သန္းရွိ သည့္အတြက္ ၀ပ္သန္းႏွစ္ဆယ္ ဆုိပါကၿမိဳ႕ေလးတစ္ၿမိဳ႕ကုိ မီးအလင္းေပး ႏိုင္သည္။အဆုိပါစက္မွာ ရွိရင္းစြဲပင္ရင္းမွ ထြက္လာေသာအားကို ၁၀ဆပို ထုတ္လုပ္မည္ျဖစ္သည္။ ဥပမာ ၁၂ကီလို၀ပ္ ရွိ မီးစက္အင္ဂ်င္မွရွိရင္းစြဲလွ်ပ္စစ္ကုိ ယူၿပီး ၁၀ဆပြားလုိက္လွ်င္ ကီလို၀ပ္ ၁၂၀ ထြက္သည္။၀ပ္အားျဖင့္ တြက္လွ်င္ ရွိရင္းစြဲ ၀ပ္၁၂,၀၀၀ကေန ၀ပ္ ၁၂၀,၀၀၀ ထြက္သည္။ထုိထဲမွ ၀ပ္ ၅၀,၀၀၀ကို ေကာင္းေကာင္း အသုံးျပဳ ႏိုင္သည္။ယခုလက္ရွိ နမူနာတပ္ဆင္ထားေသာ လွ်ပ္စစ္ထုတ္လုပ္သည့္ စက္မွာ Nichrome (နီက႐ုန္း)ႀကိဳးမ်ား တပ္ဆင္ထားသည္။ယင္းႀကိဳးမ်ားမွာ တစ္ႀကိဳးလွ်င္ လွ်ပ္စစ္ဓာတ္အား ၃,၆၀၀မွ ၄,၈၀၀အတြင္း ထြက္ရွိသည္။ အဆုိပါ ႀကိဳးမ်ိဳး ၁၂ေခ်ာင္း ဆင္ထား သည္။ ထုိအတြက္ လုိအပ္သည့္ လွ်ပ္စစ္ကုိ 12KVရွိသည့္ မီးစက္မွအားကုိ ဖန္တီးယူထားျခင္း ျဖစ္သည္။
12KV မီးစက္ကိုႏႈိးၿပီး တီထြင္ထားသည့္ နည္းပညာပုံးထဲမွ ျဖတ္ကာ ဘြိဳင္လာ၏ လုိအပ္သည့္ နီကရုန္း ႀကိဳးမ်ားဆီသုိ႕ ေပးပုိ႕မည္ ျဖစ္သည္။ဥပမာ ဘြိဳင္လာမွ နီကရုန္းႀကိဳး အေခ်ာင္း၁၀၀လိုလွ်င္ အေခ်ာင္း ၁၅၀ ဆင္ထားမည္ ျဖစ္သည္။ တစ္ေခ်ာင္း ပ်က္လွ်င္ ထုိ၅၀ထဲမွ တစ္ေခ်ာင္းကုိ On လုိက္မည္ျဖစ္သည္။ ထို႕အတြက္ စက္ကုိ ရပ္ဖုိ႕ မလုိေတာ့ေပ။ဘြိဳင္လာရွိ PSI ဘားက အရွိန္ ၁၂၀ ေရာက္မွ ယႏၲရားလည္မည္ဆုိပါက ၁၂၀ လႊတ္ၿပီး ၂၀၀ႏွင့္မွ ရုန္းပါက ၂၀၀လႊတ္မည္ျဖစ္သည္။ ဘားပြင့္မွသာ ေရေႏြးေငြ႕တာဘုိင္လည္မည္ျဖစ္ ၿပီး ဖိအားျဖင့္ ဒလက္မ်ားလည္ေစကာလွ်ပ္စစ္ထုတ္ယူမည္ျဖစ္သည္။
"ပထမလွ်ပ္စစ္ေပးထားတဲ့ 12KV ကုိလည္း ယႏၲရားႀကီး လည္သြားတာ နဲ႕အနားေပးလုိ႔ရပါၿပီ။ Recycle ျပန္ သုံးတဲ့သေဘာပါ"ဟု ဦးစိုင္းသန္႕ဇင္ က ၄င္းလုပ္ငန္းခြင္ကို ရွင္းျပသည္။မူလပင္ရင္း ရွိရင္းစြဲမွ 12KV မွ ၀ပ္ အား၁၂,၀၀၀သာ ရွိသည္။ ထို မီးစက္ အင္ဂ်င္မွ မူလ လွ်ပ္စစ္ကို ၀ပ္၁၀,၀၀၀ ေလာက္ယူၿပီး ဖန္တီးထားေသာစက္ထဲထည့္ကာ ဆင့္ပြားနည္းပညာျဖင့္ ျပန္လည္ ထုတ္လုပ္လုိက္သည့္အခါ မီးမ်ားမွာအဆုိပါ နီခ႐ုန္း ႀကိဳး၁၂ ေခ်ာင္းမွ တစ္ေခ်ာင္းလွ်င္ ၀ပ္ ၃,၆၀၀ႏွင့္ ႀကိဳးေပါင္း ၁၂ေခ်ာင္း စုစုေပါင္း ၀ပ္ ၄၃,၀၀၀အား ျပန္လည္ ထုတ္လုပ္ႏုိင္ေၾကာင္းသိရသည္။
"မၾကာခင္မွာ ကြ်န္ေတာ္ စက္ရုံေထာင္မယ္။ ဒီနည္းပညာနဲ႕ ကမၻာ့မူ ပုိင္ခြင့္ကို လွမ္းမယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံကုိ အက်ိဳးျပဳမယ္။ ဒါဆုိ ကြ်န္ေတာ့္ အခန္း က႑ေတြ ၿပီးဆုံးသြားၿပီ။ ဒီထက္ပိုေကာင္းေအာင္ေတာ့ ေနာင္လာေနာင္သားေတြကိုဘဲ အားထားရေတာ့မွာပါ" ဟုဦးစိုင္းသန္႔ဇင္ကဆိုသည္။
ျမန္မာႏိုင္ငံတစ္ႏုိင္ငံလံုး၏ လွ်ပ္စစ္ ဓာတ္အားသုံးစြဲမႈမွာမဂၢါ၀ပ္၁,၅၀၀ရွိၿပီး အနည္းဆုံး မဂၢါ၀ပ္ ၁,၂၀၀ေလာက္ရရွိလွ်င္ အဆင္ေျပ သည္ဟု သိရသည္။ယခုလက္ရွိတြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ အမွန္ တကယ္လွ်ပ္စစ္ရရွိမႈမွာ အနည္းဆုံး ၃၅၀မဂၢါ၀ပ္မွ အမ်ားဆုံး ၅၈၀မဂၢါ၀ပ္ ထိသာရွိသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ျမန္မာ တစ္ႏုိင္ငံလုံးလုိအပ္သည့္မဂၢါ၀ပ္ထက္ အမွန္တကယ္ သုံးစြဲမႈမွာ သံုးပံု တစ္ပုံ သာရွိသည္။
ေလာင္စာမဲ့လွ်ပ္စစ္နည္းပညာျဖင့္ ထုတ္လုပ္မည္ဆုိလွ်င္ ၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕တြင္ မဂၢါ၀ပ္ ၄၀ လိုသည္ ဆုိပါက ေပ၁၀၀ ၀န္းက်င္ခန္႔ရွိသည့္ ေနရာတြင္ ၂မဂၢါ၀ပ္ရွိသည့္ စက္အလုံး၂၀တပ္ဆင္ထားပါက ၄၀မဂၢါ၀ပ္ရရွိမည္။
သုိ႕ဆုိလွ်င္ ျမန္မာတစ္ႏိုင္ငံလုံး လို အပ္ေနသည့္ လွ်ပ္စစ္ကို ယခုကဲ့သုိ႕ တီထြင္ ဆပြားရင္း အသုံးျပဳသြားမည္ ဟုဆုိသည္။ယင္းနည္းပညာ၏ ေအာင္ျမင္မႈ အေျခအေနကုိမွ ပေရာ္ဖက္ဆာ ေဒါက္တာစိန္ျမင့္တို႔ အဖြဲ႕က ဇန္န၀ါရီ လ၁၉ရက္ေန႔တြင္ လာေရာက္ ေလ့လာၿပီး နည္းပညာမွန္ကန္သျဖင့္
ဦးစုိင္းသန္႔ဇင္ႏွင့္ ပူးေပါင္းလိုေၾကာင္း ကမ္းလွမ္းထားသည္။
"ဒီပညာရွင္ ေလာကမွာ ဘယ္လုိမွ မျဖစ္ႏိုင္တာကို ဖန္တီးႏိုင္ခဲ့တယ္။ လွ်ပ္စစ္မွာေလာ့စ္ရွိတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႕က သီအုိရီ သေဘာ အရဆုိ သူ႕ကုိဘယ္လုိမွ လက္ခံလို႕ မရဘူး။ ဒါကလည္း သူတီထြင္ထားတာ ေအာင္ျမင္ခဲ့လုိ႕သာ။သူအခုခ်ိန္မွာ ဒီလို လုပ္ခ်င္ပါ တယ္လို႕ ေျပာရင္ သူ႕ကုိ စိတ္မွ
ေကာင္းေသးလားလို႕ လူေတြ အထင္ေသးၾကမွာ အမွန္ဘဲ။ သူလည္းမေအာင္ျမင္တုန္းကေတာ့ ႀကဳံခဲ့မွာပါ။ အခုေတာ့ သူဒီနည္းပညာကုိေအာင္ျမင္သြားၿပီ" ဟု တ႐ုတ္ပညာရွင္ တစ္ဦးက ေျပာသည္။
ၿမန္မာ႔ အိုင္တီေလာက ဖြံ႕ၿဖိဳးမွု.. မွ..