Pages

Friday, October 8, 2010

ကံမပါရင္ ပုခံုးခ်င္း ရွပ္တိုက္သြားတာေတာင္ ရင္းႏွီးခြင့္ မရဘူး ....

ေပါက္က်ိဳင္းတစ္ေကာင္ ဒီမၿဖစ္ညစ္က်ယ္ ဘေလာက္ ေလးေပၚမွာ စာလဲ မေရးနိုင္ .. လမ္းေႀကာင္းေလး တည္႔တာနဲ႔ ေပါက္က်ိဳင္း ေသာက္က်င္႔ အတိုင္း လမ္းေႀကာရွည္ တေဝထိုးလိုက္မိတာ ကိုယ္႔မ်က္စိေရွ႕မွာတင္ ေပါက္က်ိဳင္းရဲ႕ ငယ္ေပါင္း ေတေဖၚေတဖက္ သူငယ္ခ်င္းတစ္ဦး ဘဝေၿပာင္းသြားၿပီး ေပါက္က်ိဳင္းမလဲ သင္းကြဲေမ်ာက္ဖင္နီ ကို ေဘာ္ေဘာ္ေမ်ာက္အုပ္ က ဝိုင္းသမ လိုက္သလို  သမ ခံ လိုက္ရေတာ႔ ဟိုးေရွး အီဂ်စ္ၿပည္က မမ္မီ မ်ားလို ပတ္တီးတေဖြးေဖြး နဲ႔ တစ္လေလာက္ ငုတ္တုတ္ေမ႔ေနတယ္ ခင္ဗ် ...။

ထားေတာ႔ အခု ေနေကာင္းလို႔ ကမၻာႀကြက္သိုက္ထဲ ဝင္ေမႊရင္း ေပါက္က်ိဳင္းဆီကို ရန္ကုန္သီလဝါက အမ ေမေစာလြင္ ရဲ႕ ေဖၚဝပ္ေမးလ္ တစ္ပုဒ္ ေရာက္လာလို႕ ဖတ္ႀကည္႔မိလိုက္ေတာ႔ စာေလးက ေပါက္က်ိဳင္းတို႔တစ္ေတြ သိၿပီးသား က်မ္းဂန္နိပါတ္ေတြနဲ႔ေရာေမႊထားေပမဲ႕ အေတြးေတြပြားစရာ ရယ္စရာေလးေတြမို႔ ဒီ အမေမေစာလြင္ရဲ႕ ေဖၚဝပ္ေမးေလး ကို ေပါက္က်ိဳင္း အာ နဲ႔ နဲနဲပါးပါးၿပဳၿပင္ ၿပီး ေဖၚၿပလိုက္ပါ သဗ်ိဳ႕ ... ၊ မသိရင္ေတာ႔ နင္က ခပ္ဝဝ ဆိုေတာ႔ မ်ိဳးစႏၵီေက်ာ္ လိုလို ဘာလိုလိုေပါ႔ ( အဲေလ ေယာင္လို႔ ဟို HOMEMADE ဗြီဒီယို ထဲက စကားေတြနဲ႕ ေရာသြားလို႔ ေဆာရီး ..ဟီးဟီး ) မသိရင္ေတာ႔ ေပါက္က်ိဳင္း ဘဲ ေရး သလိုလိုေပါ႔ဗ်ာ... အဟမ္း အဟမ္း ....။

ဟိုးေရွးေရွး တုန္းက  ရွင္ဘုရင္တစ္ပါးဟာ သူ႔ရဲ႕ ပန္းျခံထဲ ေျခစၾကၤာျဖန္႔ေနတုန္း ဝင္းဝါလွပတဲ့ ေျမြေလးတစ္ေကာင္ စည္းရိုးနားက ဆူးခက္ေတြၾကားမွာ ျငိေနတာကို ေတြ႔လိုက္ ရသတဲ႔ ခင္ဗ်...
ဒီေျမြငယ္ေလး ကို သနားလွတာ နဲ႔ ဘုရင္က ကယ္တင္လိုက္ သတဲ႕..
ေနာက္တစ္ေန႔မေတာ႔  ဘုရင္ၾကီး ပန္းျခံထဲ လွည့္လည္ေနတုန္း အ၀တ္အစားၿပိဳးၿပိဳးၿပတ္ၿပတ္  သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ၀တ္ဆင္ထားတဲ့ ပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးကို ၿဗဳန္းကနဲ ေတြ႔လိုက္ေတာ႕.....၊

“ ေအာင္မယ္ငွီး .. ေသာက္ပလုတ္တုတ္  ဘာႀကီးတုန္း ဟ... ဇတ္ထဲက အဝတ္ေတြ နဲ႔ မင္႔ ဘယ္သူတုန္း..? ဘယ္နည္းနဲ႔ နန္းေတာ္ပန္းၿခံထဲ က်ဴးက်ဴးေက်ာ္ေက်ာ္ ေရာက္လာတာလဲ.. ဟဲ႕ အေစာင္႔ ေတြ ဘယ္ေရာက္ေနလဲကြ ေဟ...  ”

“ မထိတ္လန္႔ပါနဲ႔ အရွင္..  ကြ်န္ေတာ္မ်ဳိးက နဂါးမင္းပါ ..  ေက်းဇူးဆပ္ဖို႔အတြက္ ေရာက္ရွိလာျခင္း ျဖစ္ပါတယ္ ”

 “ဘာေက်းဇူးမ်ားလဲ”

“ မေန႔က ကြ်န္ေတာ့္မ်ဳိး သမီးေလး အရွင္ပန္းျခံထဲက ပန္းမ်ားကို႐ႈစားရင္း ၿခံစည္းရိုးမွာ ျငိေနခဲ့ပါတယ္ အရွင္ကယ္တင္ခဲ့လို႔ သမီးေတာ္ေလး ေနေလာင္ျခင္း နဲ႔ သားရဲသိန္းငွက္စြန္ တို႔ရဲ႔ လက္မွ လြတ္ကင္းခဲ့ရတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးဆပ္ခ်င္ပါတယ္ ... အရွင္လိုရာ ေျပာပါ .. ကြ်န္ေတာ္မ်ဳိး ကူညီဖို႔အသင့္ပါ အရွင္မင္းႀကီး ”

“ အင္း...နန္းေတာ္မွာ အဖိုးတန္ပစၥည္းေတြ အမ်ားအျပားရွိတယ္ .. ဘာမွလိုေလေသး မရွိဘူးဆိုေပမဲ့ သတၱ၀ါတို႔ရဲ႔ ဘာသာစကားကို အကြ်ႏု္ပ္တတ္ခ်င္တယ္ ... အကြ်ႏု္ပ္က ေက်းငွက္တိရိစာၦန္ေတြကို ခ်စ္ခင္ႏွစ္သက္တယ္..  ဒါေပမဲ့ သူတို႔ဘာေတြေျပာေနမွန္း နားမလည္ခဲ့ဘူး ကြဲ႕ ”

“ ဒါ မခက္ခဲပါဘူး အရွင္..  သူတုိ႔ရဲ႔ စကားကို နားလည္ခ်င္ရင္ ဒီေန႔ကစျပီး သူတို႔ရဲ႔အသားကို မစားပါနဲ႔ .. သူ႔အသားကိုစားျပီး သူ႔စကားကို နားလည္တာမ်ဳိးက မျဖစ္ႏိုင္ဘူး..  သက္သတ္လြတ္စားျပီး ခုႏွစ္ရက္အတြင္း သူတို႔စကားကို အရွင္နားလည္လာပါလိမ့္မယ္ ..  ဒါေပမဲ့ ဒီကိစၥကို အရွင္လွ်ဳိ႔၀ွက္ထားရမယ္..  တစ္ေယာက္ေယာက္က သိသြားရင္ အစြမ္းျပယ္သြားလိမ့္မယ္ အရွင္မင္းႀကီး ”

နဂါးမင္းက ေျပာေျပာဆိုဆို ေပ်ာက္ကြယ္သြားတယ္ .. ဘုရင္ၾကီးက နဂါးမင္းေျပာတဲ့အတိုင္း လိုက္နာခဲ့ သတဲ႔ ခင္ဗ် ... ဒီလိုနဲ႔ ခုႏွစ္ရက္ေရာက္ေတာ့ ဘုရင္ၾကီး စားပဲြေတာ္ခံေနတုန္း ပိုးဖလံႏွစ္ေကာင္ရဲ႕ အခ်ီအခ် ေၿပာတဲ႔ အသံကိုၾကားလုိက္ ရ သတဲ႕ဗ်ိဳ႕ ...။
ဒီ ပိုးဖလံ လင္မယား ေၿပာတာေတြကေတာ႔ဗ်ာ....

“ ေတာ္... ဟိုၾကမ္းျပင္မွာက်ေနတဲ့ ထမင္းေစ့ကို သြားေကာက္ပါလား .. ”

“ စားခ်င္ရင္ ကိုယ္တိုင္သြားေကာက္ပါလား  မိန္းမ ရဲ႕ ”

“ က်ဳပ္မပ်ံႏိုင္လို႔ ေတာ့္ကို ေကာက္ခိုင္းတာေပါ့ .. အစကေတာ့ ခ်စ္လွပါခ်ည္ရဲ႕ဆို ခုေတာ့ ထမင္းတစ္ေစ့  သြားေကာက္ဖို႔ေတာင္ ေတာ္မလုပ္ႏို္င္ေတာ့ဘူးလား ”


“ ဗိုင္းတာမ အစားပဲရွိျပီ အလႈပ္မရွိလို႔ ၀ေနတာေပါ့ ..  ၀ိတ္ေလွ်ာ့ပါဆုိေတာ့ မေလွ်ာ့ဘူး .. ဘုရင္နဲ႔ မိဖုရားေရွ႕မွာ ငါ႔ကို ထမင္းသြားေကာက္ခိုင္းတာ ေသခိုင္းတာနဲ႔အတူတူပဲ...  ဘာလဲ မင္းက ေနာက္မီးလင္းေနလို႔ ငါ့ကို ေသေၾကာင္းၾကံတာလား မရဘူးေနာ္ ဟြန္း.. ”

ဒီလို ပိုးဖလံႏွစ္ေကာင္ အခ်ီအခ်ေျပာေနတဲ့ စကားကိုၾကားေတာ့ ဘုရင္ၾကီးက မေအာင့္ႏိုင္ဘဲ ရယ္မိလို႔   ရုတ္တရက္ ထရယ္တဲ့ ဘုရင္ကို မိဖုရားက ဘာေၾကာင့္ရယ္တာလဲ ေမးေတာ့ ဘုရင္က ဘာမွမဟုတ္ေၾကာင္း လက္ကာျပ သတဲ႕ ဗ် ..။ ထမင္းစားျပီး မိဖုရားနဲ႔ ေရေႏြးၾကမ္းေသာက္ေနတုန္း နန္းေတာ္ေခါင္မိုးထုတ္တန္းေပၚက အိမ္ေျမႇာင္ႏွစ္ေကာင္ရဲ႔ စကားေျပာသံကို ဘုရင္က ထပ္ၿပီး ၾကားလိုက္မိျပန္ သတဲ႕..။

“ ေဘးဖယ္ ရွင္မေရ.. ”

“ ဒီေလာက္ညဥ့္နက္ေနျပီ ရွင္ဘယ္သြားမလို႔လဲ။ ေဘးအိမ္က တခုလပ္မဆီ သြားမလို႔လား"

“ ဟာ.. ဒီမိန္းမ ငါဘယ္ႏွစ္ခါ ေျပာရမလဲ..  ေဘးအိမ္ကနဲ႔ ငါ ဘာမွမပတ္သက္ဘူး..  ငါ႔ကိုမ်ား စြတ္စြတ္စြဲစြဲ ”

“ ေအာ္... ေက်းဇူးကန္းရဲ႕.. ရွင္က သူ႔ကို ကာဆီးကာဆီး လုပ္တာလား ... ေန႔တိုင္းပဲ အဲဒီမိန္းမေၾကာင့္ က်ဳပ္တို႔ စကားမ်ားရတယ္ ..  မပတ္သက္ရင္ ဘာျဖစ္လို႔ ခဏခဏ သြားေနရတာလဲ ..”

“ ငါ ေဘးအိမ္ကို သြားတာမဟုတ္ဘူး .. မင္း ပူညံပူညံလုပ္လြန္းလို႔ နားေအးပါးေအး အျပင္ထြက္ေရွာင္မလို႔.. ဖယ္စမ္းပါ ..”

"မဖယ္ႏိုင္ဘူး ရွင္ေရ... အစကေတာ့ ကြ်န္မကို မခဲြမခြါဘဲ တစ္သက္လံုးခ်စ္မယ္ဆို။ အခုယူတာ တစ္လေတာင္ မရွိေသးဘူး။ ရွင္က က်ဳပ္ကို ခြါခ်င္ျပီလား .. ေသခ်င္းဆိုး ရဲ႕ ”

“ ဟာ ..ဒီဟာမ ငါလုပ္လိုက္ရရင္ နာေတာ႔မယ္ .. လက္ဖဝါး ႀကိဳက္လား ေသနာမ ”

“ အမယ္ .. လာေလ လာေလ ဒီလိုအေပါက္မ်ိဳး ဘယ္တုန္းကမ်ား ရွင္က်ဳပ္ကို ေၿပာဖူးလို႔တုန္း ”

နဲ႕ ဘာညာသာရကာ ေၿပာဆိုရန္ၿဖစ္ႀကၿပီး အိမ္ေျမႇာင္ႏွစ္ေကာင္ လံုးရင္းဆန္ရင္း ေခါင္မိုးေပၚက ျပဳတ္က်

အျမီးေတြ ျပတ္ကုန္ သတဲ႔ ....။

 “ ေတာက္.. ဒီတစ္လ အျမီးျပတ္တာ သံုးခါရွိျပီကြ ”

လို႔ ေဒါနဲ႔ေမာနဲ႔ ေျပာလိုက္တဲ့ အိမ္ေၿမာင္ထီး ရဲ႕  အသံကိုၾကားေတာ့ ဘုရင္ၾကီးက မေအာင့္ႏိုင္ဘဲ
ရယ္မိျပန္ သတဲ႕..  မိဖုရားက ေမးေတာ့ ဘုရင္က ဘာမွမဟုတ္ေၾကာင္း လက္ကာျပျပန္ေရာဗ်..၊
အဲဒီေန႔ကစျပီး ဘုရင္ဟာ ရုတ္တရက္ ထထရယ္ေနတတ္တယ္။ ၾကံဳရဖန္မ်ားလာေတာ့ မိဖုရားက

"ဘုရင္ၾကီး တစ္ခုခုကို လွ်ဳိ႔၀ွက္ထားပံုရတယ္ ... ငါ့အသက္နဲ႔ မျခိမ္းေျခာက္ခဲ့ရင္ သူေျပာျပမွာ မဟုတ္ဘူး"

ဆိုျပီး ဘုရင္ၾကီးရယ္တဲ့ အေၾကာင္းရင္းကို မေျပာျပရင္ ကိုယ့္ကိုအဆံုးစီရင္မယ္လို႔ မိဖုရားက
ျခိမ္းေျခာက္ေတာ့တယ္ဗ်ိဳ႕ ...ဘုရင္ၾကီးက လွ်ဳိ႔၀ွက္ခ်က္ကို မေျပာျပခ်င္ေတာ့

“ ခဏေနအုန္း.. က်ဳပ္အျပင္ထြက္ျပီး စိတ္အပန္း ေျဖလိုက္အုန္းမယ္။ ျပန္လာရင္ ေျပာျပမယ္ ”

ဆိုျပီး ထြက္ခဲ့ေရာ ..  နန္းေတာ္ရဲ႔ တစ္ေနရာ ဆိတ္ျခံကိုေတြ႔ေတာ့ ဆိတ္ႏွစ္ေကာင္ စကားေျပာေနတာကို ဘုရင္ၾကီးက ၾကားမိတယ္..

“ ကြ်န္မမွာ ကိုယ္ေလးလက္၀န္နဲ႔ ကြ်န္မကို ခ်ီပိုးစမ္းပါ ”

“ လမ္းေလွ်ာက္ေနရက္ အေကာင္းၾကီးကေန က်ဳပ္ကုိ ဘာလို႔ပိုးခိုင္းရတာလဲ ”

“ ရွင္မပိုးရင္ ကြ်န္မကိုယ္ကြ်န္မ သတ္ေသလိုက္မွာေနာ္”

“ ေရာ္... ဘယ္ႏွယ့္ အဲဒီလို တံုးအတဲ့အေတြးရွိရတာလဲ ရွင္မရယ္..  အဲဒီစကား ဘယ္က သင္ခဲ့တာလဲ ေျပာစမ္း ”

“ ခုနားက ဘုရင္နဲ႔ မိဖုရား ေျပာေနတာကို ၾကားလိုက္လို႔ပါ .. မိဖုရားက ကိုယ့္ကိုယ္ သတ္ေသ မယ္ဆိုျပီး ေတာင္းဆိုတာကို ဘုရင္က ခ်က္ခ်င္းပဲ လိုက္ေလွ်ာတာ... ကိုယ့္ကိုယ္သတ္ေသတယ္ဆိုတာ လက္နက္ေကာင္း တစ္မ်ဳိးပဲ ရွင္႔ ...ဒါမို႔လို႔ ရွင္ ကြ်န္မကို အရင္ကလို ခ်စ္ေသးလား...? မခ်စ္ဘူးလားလို႔
စမ္းၾကည့္တာ.. ဟီဟိ ”

“ ဟား...ဟား.. မင္း ေတာ္တာ္တုန္းတဲ႕ မိန္းမ ဘဲ ... ကိုယ့္ကိုယ္အဆံုးစီရင္တယ္ဆိုတာ ကမာၻေပၚမွာရွိသမွ် အျပဳအမႈထဲက ရယ္စရာအေကာင္းဆံုးနဲ႔ အတံုးဆံုး... သတၱ၀ါေတြထဲမွာ လူေတြကလဲြရင္ ဘယ္သတၱ၀ါကမွ ကိုယ့္ကိုယ္ အဆံုးစီရင္တဲ့လမ္း မေရြးဘူး ..  သတၱ၀ါတိုင္းက ကိုယ့္အသက္ကို ကိုယ္ခ်စ္တယ္..  ကိုယ့္အသိနဲ႔ ကိုယ္အသက္ရွင္တယ္။ ကိုယ့္ကိုယ္အဆံုးစီရင္တာကို တစ္ျခားလူက ၾကားခံျပီး လာေသေပးလို႔မရဘူး..  လူေတြလို ကိုယ့္ကိုယ္အဆံုးစီရင္ခ်င္သလား..?
ကိုယ့္ကိုယ္ ဆိတ္ပီသေအာင္ က်င့္ၾကံမလား..? ၾကိဳက္ရာလမ္းကို ေရြးေပးေတာ့ ..”

ဆိတ္ဖို ေျပာစကားကို နားေထာင္ျပီး ဆိတ္မ ျငိမ္ကုတ္သြား သတဲ႔ .. ဘုရင္က သူတို႔ေျပာတဲ့ စကားကိုနားေထာင္ျပီး

 “ ငါဟာ တိုင္းျပည္ရဲ႔ အရွင္သခင္ ဘုရင္လို႔သာေျပာတယ္..  ငါ့ရဲ႕ အသိဥာဏ္က ဆိတ္တစ္ေကာင္ရဲ႔ အသိဥာဏ္ေလာက္ ေတာင္ မရွိပါလား ... ”

လို႔ ေတြးမိျပီး မိဖုရားကို ေျပာျပဖို႔ နန္းေတာ္ထဲ ျပန္ခဲ့ေရာဗ်ိဳ႕.. မိဖုရားကိုေတြ႔ေတာ့ ဘုရင္က

“ ႏွမေတာ္နဲ႔ အတူေနခ်ိန္ ေမာင္ေတာ္အျမဲရယ္ျဖစ္တာက ဟိုးအရင္က ႏွမေတာ္နဲ႔အတူ ေပ်ာ္ပါးခဲ့တဲ့
အခ်ိန္ေတြကို ျပန္ေအာက္ေမ့ သတိရမိလို႔ပါ ..  စားေသာက္ေနခ်ိန္မွာလဲ သတိရတယ္ ..အပန္းေျဖခ်ိန္မွာလဲ သတိရတယ္။ အစဥ္အျမဲ သတိရေနလို႔ပါပဲ ႏွမေတာ္ ...”

“ ဒါဆိုရင္ ဘာျဖစ္လို႔ အစကတည္းက မေျပာတာလဲ..”

“ စိတ္ထဲမွာ ထားျပီး တေျမ့ေျမ့နဲ႔ ေအာက္ေမ့ေနရတာက ပိုခ်ဳိျမိန္တယ္ေလ ႏွမေတာ္။ အေမႊးရနံ႔ေတြ ထည့္ထားတဲ့ ပုလင္းတစ္လံုးလိုေပါ့...  အဖံုးဖြင့္လိုက္ရင္ ရနံ႔ေတြျပန္႔လႊင့္ကုန္တယ္..  ဒီလိုေပါ႔ နွမေတာ္ ရဲ႕ ”

ဘုရင္ရဲ႔ နား၀င္ခ်ဳိတဲ့ စကားကိုၾကားေတာ့ မိဖုရားက ၀မ္းသာပီတိျဖစ္ရတယ္...ဘုရင္က ရုတ္တရက္ ပိုးဖလံႏွစ္ေကာင္ရဲ႔ စကားကို ၾကားလိုက္မိေသးကိုး..

“ လူေတြရဲ႔ စကားခ်ဳိခ်ဳိ ေျပာတတ္တဲ့ အက်င့္ကို အတုယူထားစမ္းဘာ မိန္းမရဲ႕”

“ ရွင္လဲကြ်န္မကို အဲဒီလို စကားမ်ဳိးေျပာရင္ ရွင့္ကိုကြ်န္မ ရန္မလုပ္ေတာ႔ဘူး ေနာ္ ေယာက်ၤား ..”

ဒီလို ဆိတ္လင္မယား ရဲ႕ စကားအခ်ီအခ်ေၿပာသံ ကို ႀကားလိုက္ရလို႔ ဘုရင္ၾကီး ခမွ်ာ အေသာမသတ္ ရယ္ေနမိ ပါေလေရာတဲ႔ ခင္ဗ်ား..............။



"ႏွစ္သက္တယ္"ဆိုတာ အခ်စ္ရဲ႔ခပ္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့အေရာင္ေလး

"ခ်စ္တယ္"ဆိုတာ ႏွစ္သက္တာရဲ႔ ခပ္ရင့္ရင့္အေရာင္ေလးေပါ့။

အခ်စ္ေတြ အမ်ားၾကီးရလိုက္လို႔ ဘ၀ဟာ ျပီးျပည့္စံုသြားမွာ မဟုတ္ဘူး။

အခ်စ္ေတြ အမ်ားၾကီးေပးဆပ္လိုက္ရလို႔ ဘ၀ဟာ ပိုတန္ဖိုးရွိသြားတာ။

လမ္းတစ္ေနရာမွာ ဆံုၾကတဲ့ ပုရြက္ဆိတ္ေလး ႏွစ္ေကာင္လိုေပါ့။

ကိုယ့္ေခါင္းေပၚက အေမြးနဲ႔ အခ်င္းခ်င္းထိေတြ႔ ႏႈတ္ဆက္ၾကျပီး

ဆန္က်င့္ဖက္ကို လမ္းခဲြေလွ်ာက္ခဲ့ၾကတယ္။ ဦးတည္ရာဖက္ကို တစ္ေရြ႔ေရြ႔

တြားသြားရင္း က်ယ္ျပန္႔တဲ့ ဒီဟင္းလင္းျပင္ၾကီးမွာ ခႏၶာကိုယ္ေသးငယ္တဲ့

ပုရြက္ဆိတ္ႏွစ္ေကာင္ ဘယ္ေနရာမွာ ထပ္ျပန္ဆံုခြင့္ ရၾကမလဲ?

စၾက၀ဠာနဲ႔ ႏႈိင္းယဥ္ၾကည့္ရင္  လူဆိုတာ မ်က္စိနဲ႔ေတာင္

မျမင္ႏိုင္တဲ့ အမႈန္ေလးပါ။ ဘယ္ေနရာ ဘယ္အခ်ိန္မွာ

ပုရြက္ဆိတ္ေလးႏွစ္ေကာင္လို႔ အခ်င္းခ်င္း ထိေတြ႔ခြင့္ရႏိုင္မလဲ..?

ႏႈတ္ဆက္ခြင့္ရႏိုင္မလဲ?

လူ႔ဘ၀ထဲ တစ္ခါေရာက္လာဖို႔ လြယ္ကူပါသလား?

လူခ်င္းတစ္ခါေလာက္ ရင္းႏွီးႏႈတ္ဆက္ဖို႔ လြယ္ကူပါသလား?

သူငယ္ခ်င္းလို႔ အမည္တပ္ဖို႔ လြယ္ကူပါသလား?

စကားေလး တစ္ခြန္းပါပဲ ....

"တန္ဖိုးထား ျမတ္ႏိုးပါ"

တရုတ္စကားပံု တစ္ခုက ဒီလိုေျပာပါတယ္။

"ေရွးကံေၾကာင့္ မိုင္ေပါင္းေထာင္ခ်ီ ေ၀းေနၾကသူေတြ ေတြ႔ဆံုရင္းႏွီးခြင့္

ရၾကတယ္။ ကံမပါရင္ ပုခံုးခ်င္း ရွပ္တိုက္သြားတာေတာင္ ရင္းႏွီးခြင့္ မရဘူး"

တဲ့.. ........ ။
 
                                                       ၊

2 comments:

  1. ကိုေပါက္ေရ ေကာင္းတယ္ဗ်ာ homemade ေလးေတြ အဲေလ ေယာင္ လို ့ကိုေပါက္ရဲ့မွတ္စုေလး ေကာင္းတယ္လို ့ေျပာတာပါ အားေပလ်က္(လွိဳင္ဘြား)သီခ်င္းအိမ္

    ReplyDelete
  2. ဟုတ္ပ ဟုတ္ပ ခ်စ္ညီရာ... အဟိဟိ

    ReplyDelete

ကိုယ္႔ရဲ႕အထင္အၿမင္ေလးကို ဒီေနရာကေန ေရးနိုင္ပါတယ္ခင္ဗ်..